School verplicht het vak ‘empathie’ en wij willen dat óók!

Denemarken staat al jarenlang in de top 3 van gelukkigste land ter wereld. En dat vinden wij niet raar, maar vooral bijzonder. Eén van de redenen van dat geluksgevoel is -gokken wij – omdat de kinderen er op school verplicht het vak ‘empathie’ moeten volgen. Misschien een ideetje, beste nieuwe minister van Onderwijs (naam tot vandaag nog onbekend)?

Alle – echt àlle- Deense kinderen van 6 tot 16 jaar volgen dus een uurtje per week verplicht les rond ‘empathie’. Ze leren zich in te leven in de positie van een ander, en ze leren dat je eigen visie niet per definitie de juiste is. Eens per week proberen de kinderen vanuit de schoolbanken hun point of view bij te schaven door de situatie eens vanuit een andere hoek te bekijken.

Empathie, watisda?

Mja, wat houdt dat dan in, zo’n uurtje empathie? En waarom zou dat in godsnaam interessanter zijn dan wiskunde, verkeerslessen of pakweg een mondje Chinees leren? Volgens de Amerikaanse auteur Brené Brown betekent empathisch zijn dat je het vermogen hebt om het standpunt van een andere partij te zien, begrijpt, zijn visie niet veroordeelt, én er vooral ook over kan communiceren. Volgens haar is het verschil tussen sympathie en empathie dat je jezelf eens in de schoenen van een ander kan zetten, en aanvaarden dat zijn visie niet dezelfde is als de jouwe. Pas als je dat snapt, kan je samen in een constructief debat gaan.

Hallookes! Hoe hard heeft de wereld deze lessen nodig!? Je zou gelijk zeggen: ‘zo’n lessen zouden verplicht moeten worden op school!’ Awel, in Denemarken is dat dus zo. In Denemarken leren kinderen namelijk dat je met samenwerken verder komt in plaats van elkaar te beconcurreren. Ze krijgen er oog voor elkaars welzijn en geluk. Ah ja, want als iedereen gelukkig is, draait de wereld beter, niet?

Oegaatdadan?

Tijdens de Deense empathielessen op school leren de kinderen er dus om de gevoelens van anderen te lezen, te begrijpen en ernaar te luisteren. Om deze vaardigheden te trainen, oefenen de kinderen op afbeeldingen van verschillende emoties die ze dan moeten benoemen: verdriet, frustraties, geluk, … telkens moeten ze de emotie herkennen en onderbouwen in hun eigen woorden. De kinderen leren te vertellen wat de andere voelt en dat zonder het te beoordelen.

Jessica Joelle Alexander schreef mee aan het populaire boek ‘The Danish Way of Parenting’. Volgens haar helpt de Deense aanpak om kinderen te leren kijken naar anderen, in plaats van zich te focussen op hun eigen successen.  Trouwens, heel het schoolsysteem in Denemarken is afgestemd op dit principe. Zo krijgen kinderen jonger dan 13 jaar nooit punten toebedeeld die ze vervolgens kunnen gaan vergelijken met hun klasgenoten.

Wake up Belgium!

’t Is nu misschien omdat ik dit schrijf op een verkiezingszondag en hé-le-maal niet uitkijk naar de verschrikkelijke politieke debatten die we waarschijnlijk de volgende 20 maanden zullen tegenkomen waarin kibbelende, niet-empathische partijleiders luid roepend zichzelf op de borst slaan… Dus oh yo, hoe hard hebben we deze empathische skills nodig in Belgie? Die Deense kinderen worden straks volwassen mensen die effectief naar elkaar kunnen luisteren, en vervolgens constructieve oplossingen kunnen bedenken samen! Wake up, Belgium!